De mens is een gewoontedier. De automatische piloot vinden we stiekem toch wel lekker.
Even zonder al te veel na te denken wat taken wegwerken. Heerlijk…
En toch zit er ook een gevaar in. Want kijken we nog wel fris en met verbazing naar de wereld om ons heen. Of nemen we alles als vanzelfsprekend?
Zijn we nog wel positief kritisch met ons werk bezig of zitten we in de modus van ‘dat doen we al jaren zo, dus waarom moeten we iets aanpassen’.
Steeds meer ouders brengen hun kind met de auto naar school want de omgeving van de school is steeds gevaarlijker omdat steeds meer ouders hun kind met de auto naar school brengen want….
Hoeveel van onze processen gaan op de automatische piloot? Zoveel zaken hebben we ons aangeleerd en zouden we eigenlijk weer moeten ontleren.
Van iets zo basaal als ademhalen (de meerderheid van ons heeft een hoge ademhaling, terwijl baby’s een mooie buikademhaling hebben, zoals het hoort) tot aan het vullen van een database (want dat doen we al jaren zo, en het feit dat de omgeving is veranderd doet niets af aan de methode van hoe wij als sinds jaar en dag een database vullen)
Verwonder je eens over je gewoontegedrag, wie weet wat er dan verandert.