BAM, ik maakte weer even contact met mijn eigen onzekerheid. Of contact, zeg maar gerust ik botste met mijn onzekerheid.
Ik had een prachtige offerte uitgewerkt, was er echt trots op. Zat wel een behoorlijk prijskaartje aan, maar de opbrengsten zijn het meer dan waard.
Echter dacht de ontvangende partij daar iets anders over. ‘Voor die prijs gaan we geen samenwerking aan, ik durf het zo niet aan mijn leidinggevende voor te leggen’.
Tja, die antwoorden kun je ook krijgen, ongeacht hoe hard je er aan gewerkt hebt. En op dat antwoord reageerde vooral mijn onzekerheid sterk.
‘Je kan nog niet eens een offerte maken, zelfs de offerte wordt nog niet eens voorgelegd, laat staan goedgekeurd. Dat wordt helemaal niks’ was een inwendige stem die ik hoorde. En ik was daar wel even van onder de indruk. En dan omschrijf ik mijn ‘state of being’ op dat moment nog vriendelijk.
Maar was die inwendige bewering wel waar? En die vraag bracht me weer bij mijn positieven (letterlijk en figuurlijk).
Ik wist namelijk niet zeker of die bewering waar was, dus waarom maak ik me dan druk op iets wat ik niet zeker weet. Kan ik die energie niet beter gebruiken bij zaken die wel zeker zijn?
Onzekerheid kan in sommige situaties echt nuttig zijn, je dwingt jezelf dan om dingen beter uit te zoeken, of om kritischer te kijken naar situaties. Maar onzekerheid om een situatie die even buiten je controle ligt, is zonde van je energie. Dan kun je maar beter bij je positieven blijven 😉