Het is vrijdagochtend 5.45 uur. Ik word wakker en denk ‘ik ga het gewoon doen’! Vanaf september (en het is nu november) volg ik een traject bij een businesscoach, om precies te zijn het traject ‘I Love Your Brand’ van Debbie Bernasco en ik ga voor het vervolgtraject! Omdat ik aan alles voel dat het goed is…

De afgelopen weken hebben me een soort helderheid gebracht in wat ik nu precies wil bereiken met mijn bedrijf, ik heb een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt, jeetje het is echt even een groeispurt geweest. En ik wil verdieping, ik wil meer, wat kan ik nog meer en hoe kan ik nog meer, want de waarom van mijn bedrijf die zit wel in me (‘nu nog delen Jolanda!’- jaja, dat komt in een volgende blog).

En ik wil het vak wat ondernemen heet echt leren. En van wie kan ik dat beter leren dan van een dame die al 4 succesvolle ondernemingen heeft gehad (en deels weer heeft verkocht) en die het beste met mij voor heeft.

 

Een fractie van een nanoseconde (en dat is snel hè) later krijg ik de eerste belemmeringen (let op, meervoud…) al: ‘hoe ga je dat betalen’ ‘je hebt deze eerste cursus/opleiding nog niet eens afgerond en je begint al aan je volgende’ ‘zou je dat nou wel doen’ ‘de auto is ook kapot’ ‘je kan het geld maar één keer uitgeven’ …..

 

Echt rete-irritant die belemmeringen! En ik doe het mezelf aan hè, dat ook nog! Want die belemmeringen zitten in mij, die komen van niemand anders af dan van mezelf.

En ik hoor in die stemmen het geluid van mijn jeugd, hoe we thuis omgingen met geld. Mijn ouders hebben de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en die weten wat ontberen en geen geld hebben is. Zuinig zijn op wat je hebt en dat hebben ze mij ook mee gegeven.

Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ze hebben me gemaakt tot wie en waar ik nu ben. Alleen nu zit het even ontzettend in de weg.

 

En die ene overtuiging waarom ik wel in mezelf zou investeren is nu genoeg om al die andere belemmeringen weg te wuiven.

Ik ga het gewoon doen!