De Olympische Spelen zijn begonnen, JEUJ! Hoe hard hebben die ruim 11.000 sporters gewerkt om uiteindelijk hun kunst te kunnen en mogen vertonen? Wat hebben zij zichzelf ontzegd en hoe hard hebben zij gewerkt om te staan waar ze nu staan?
De lichamelijke arbeid is enorm! De juiste krachttraining, de juiste voeding, meedoen aan wedstrijden om je te kwalificeren en God weet wat nog meer! Dingen die ik niet kan bedenken.
Bewonderingswaardig!
En wat een inspiratiebron! Neem het dameswielrennen. Waarbij ik gisteren ook geleerd heb dat het echt een teamsport is (zo leer ik iedere dag iets bij, gelukkig!!).
Terwijl het wielrennen er zo solistisch uitziet en ook zo beloond wordt: de eerste drie die over de streep komen krijgen een medaille, niet het team. Maar schijn bedriegt, want wat een teameffort zit daarin! Hoe ze elkaar helpen om op de juiste positie te komen, de verbinding die er tussen de dames is. Teamsport met teamspirit.
Een Annemiek van Vleuten die een fantastische race rijdt, en een verschrikkelijke val maakt. Bwaoh, hoe zij van haar fiets viel, dat zag er zo naar uit! En aangezien zij helemaal vooraan fietste, moeten haar teamgenoten nog allemaal langs komen. Die zien haar in zo’n nare positie liggen. Wat doet dat dan met je? Je weet dat je door moet fietsen, want daarvoor ben je naar Rio gekomen, maar hoe is het met je teamgenoot die daar ligt?
De winnares van de race, Anna van der Breggen, vertelde dat ze na het zien van Annemiek in de berm, ze echt wel weer even op stoom moest komen. Gelukkig werd ze door haar ‘tegenstandster’ Emma Johansson en door haar coach gemotiveerd met de woorden “we doen het voor Annemiek”. Dat bracht de power weer terug in de benen van Anna en wat een finish liet ze zien!! Goud!
En dan toch niet voluit blij kunnen zijn omdat je teammaatje heel naar onderuit is gegaan en je niet precies weet hoe het met haar gaat. Een Marianne Vos die als negende over de finish komt en de naam van de nummer 1 op het bord ziet staan, daar heel blij mee is, en meteen weer een bezorgde blik op haar gezicht verschijnt. Hetzelfde gebeurde met Ellen van Dijk.
Dat verraadt ook de teamspirit. Als het echt een solistische sport was, dan kon Anna compleet uit haar panty gaan van blijdschap, zou Marianne Vos geknakt kunnen zijn omdat ze van d’r troon afgestoten is door een andere Nederlandse dame, maar niks van dat alles. Echt wel een teamsport, dat wielrennen. Wat mij betreft verdienen ze alle vier goud!
Bekijk meer blogs op www.coos.co.nl/category/blogenmeer en/of like mijn facebookpagina op www.facebook.com/coos.co.nl. Vind ik leuk 😉