Ons huis is sinds een half jaar verrijkt met een pup. Helemaal leuk! Pup is enorm gegroeid in dat half jaar, niet normaal hoe hard dat gaat.

Pup heeft ook al heel veel geleerd, het is een heel sociaal dier geworden. De grap is dat hij geen mensentaal verstaat. En toch lukt het om hem het een en ander aan gewenst gedrag te leren.

Door positief te belonen, te prijzen wat hij ‘goed’ doet. Bij hem werkt belonen met een brokje, hij is gek op eten. Bij andere honden is dat een geluid of een aai. Per hond is dat verschillend, maar bij Pup werkt een brokje. Bij iedere handeling die hij goed doet, bijvoorbeeld zitten of liggen, krijgt hij een brokje en dat motiveert hem om het de volgende keer weer goed te doen! En gelukkig kun je na verloop van tijd de brokjes afbouwen en zit het in zijn systeem. Anders zou het een vadsige hond worden.

 

Bij mensen werkt belonen ook. We doen het alleen, zeker in het bedrijfsleven, veel te weinig. We hebben vaak oog voor dingen die niet goed gaan. En dat is jammer, want van bijvoorbeeld een compliment (welgemeend!) kunnen mensen enorm groeien en/of zich beter voelen.

 

Waardering of erkenning is een vorm van belonen. Het verschil wat ik met die termen wil benadrukken is dat de ene persoon het prettig vindt om tijdens een taak al een compliment te krijgen ook als de taak nog niet af is. Het compliment zorgt dan voor motivatie en misschien wel inspiratie voor die persoon. Dat noem ik waardering. De ander raakt juist gemotiveerd bij het ontvangen van een compliment nadat hij of zij de taak goed heeft afgerond, erkenning.

 

Ik zal een voorbeeld geven: een issue op het werk zorgt ervoor dat er 2 mensen langer moeten blijven werken. Het is 20.00 uur geweest en iedereen is al naar huis, behalve de 2 medewerkers die het mogen oplossen en de leidinggevende. De leidinggevende, geeft een compliment aan beide collega’s dat het erg op prijs wordt gesteld dat ze nog steeds hard aan de oplossing werken. De ene collega ontvangt het compliment en wordt daar inderdaad door gemotiveerd. De andere collega bromt: ‘het is toch mijn werk’.

Een signaal voor de leidinggevende om die andere collega te prijzen op het moment dat de taak geklaard is. Daarvan raakt die andere collega gemotiveerd en is het bij een volgend issue minder de vraag van wie wil ‘na’blijven aangezien de waardering en erkenning volgt. En na verloop van tijd wordt het een manier van ‘zo werken wij hier’. Mensen floreren in een omgeving waarin ze gezien worden.

 

En een welgemeend compliment is natuurlijk altijd prettig om te ontvangen!