Onze cultuur vraagt om te excelleren en je ziet het echt o-ver-al. Op posters of reclame van het beste product voor de vaatwasser, of de beste spreker van de wereld komt op ons congres tot de beste van de klas die een pluim krijgt, de eerste van de wedstrijd krijgt een medaille en je ziet het in organisaties met salarisverhogingen.
Ego-gerelateerde verhogingen, hoe harder je roept, hoe meer zichtbaar, hoe ‘beter’ je bent hoe makkelijker de verhoging jouw kant op komt.
De beste zijn daar gaat het om en dat dat ten koste gaat van anderen of van slimmere oplossingen dat doet er niet toe.

En dan wil ik ‘beste’ ook nog wel in twijfel trekken. Beste volgens wie of wat? Hoe vaak zie je briljante oplossingen of antwoorden voorbij komen op bijvoorbeeld proefwerken die volgens de ‘norm’ niet goed zijn.

Zet de woorden op alfabetische volgorde: thee, appel, broek, hond. Het verwachte antwoord is: appel, broek, hond, thee. Maar het antwoord van een leerling: eeht, aelpp, bekor, dhno zou ik zeker niet fout rekenen. Het is een andere kijk op de vraag en o-zo verfrissend.

Terwijl het er volgens mij niet omgaat of jij het beste bent an sich, maar of jij goed acteert in de context. Breng jij het beste in de situatie of in de omgeving zodat het ook goed is voor anderen en niet alleen voor jezelf?
En sterker nog, dat het goed is voor je nageslacht/volgende generaties en voor de wereld?

Economische groei heeft tot nu toe slecht voor de aarde gezorgd. We zijn er als mensheid de afgelopen eeuw(en) op vooruit gegaan met onze kennis en kunde en het leek ook alsof alles niet op kon.

Natuurrampen, vervuiling, klimaatverandering en opwarming van de aarde laat wat anders zien. En wanneer economische groei en ecologische stabiliteit met elkaar botsen wint economische groei (nog). Maar is dat ‘be the best for the world’? #btb4tw #egonomie #fittebusiness #uitgesprokencoos